Well, I definitely don't want to be an elitistang old fogey.

Pareng Dennis, bakit ganoon ang segue mo? "Speaking of children's lit" pero tungkol sa graphic novel ang kinuwento. Tapos you don't want to consider it as part of the reading list kasi graphic novel?! So you mean to say hindi counted ang graphic novel kasi konti lang ang words, e paano naging novel yun? (E bakit ang "Getting Better" minarket na novel ng Cosmo e novella lang siya? But I digress...) Naku, magagalit si Butas na Chucks nyan.

Ang Superman myth naman kasi ay puwede i-apply sa lahat ng sitwasyon at kanya-kanyang interpretasyon. Sabi nga ni Joseph Campbell dun sa Hero with a Thousand Ek, it's a recurring motif in all of the world's cultures and literatures. Parang si Rizal kumbaga: May Rizal at Superman for all occasions. O di ba? Feeling PI 100, elitistang old fogey at Mike de Leon all in one? Hehehe.

Balik ulit dun sa marginalization blah: Pero in fairness ha, nung nagmeeting kami dati, mas maraming representatives ang children's lit kesa poetry at fiction. Inisip kong mabuti kung ako ba ay kunyari writing for young adults or fiction... Di lang naman yun ang marginalized eh, pati ang comics. Eh ang comic books pa naman, maraming margins...eh corny.

I'm abandoning the Life in Heavy Metal kasi chaka ung unang kuwentong binasa ko. I'm now leafing through Bright Lights, Big City. It's starting to sound like some alienation Gen X blah pero set in the 80s. Speaking of recurring motifs, feeling ko merong Douglas Coupland/Bret Easton Ellis/F Scott Fitzgerald bawat dekada. Alienation blah iniba lang ng konti.

Kay Butas na Chucks naman: Nung Sabado pinanood ko ang Pinoy version ng Notting Hill, ang Pedro Gil Pangarap Ko'y Ikaw pala, starring Regine and Robin at directed by Binibining Joyce Bernal. Gusto ko lang magpasalamat kay Rustom Padilla dahil siya ang wardrobe at image consultant ni Robin ng mga panahong iyon, at salamat na rin sa Muntinlupa prisons dahil gumanda ang skin niya. I realized na mas cute si Robin Padilla nung kanyang romantic comedy phase kesa nung kanyang Baby Ama phase. Then again, Hindi ako mahilig sa kalbo. Anyway, balik sa Pedro Gil. Kilig nga siya in a Hugh Grant/Julia Roberts at Richard Curtis kind of way. Ang nabasa ko lang ay yung Notting Hill script, at in fairness kilig talaga siya.

Sige bago ako magkilig overload, sign out na ako. Kailangang umalis ng maaga dahil sabi ng nanay ko, lumarga na raw yung mga tagasuporta ni FPJ dun sa may slum area. May mga dala silang plakard na "FPJ pa rin kami, at hindi kami hakot." Traffic ever na naman.