My parents can supply the entire university with mocha frapps, so admit me na.

Dati nang practice na mag-aadmit ng estudyante na hindi batay sa test scores kundi kung paano ka makakapag-contribute sa yaman ng university tulad ng mga atheletes. They're not held to the same academic standards as everyone, but they are expected to win their games, and at least graduate. But in the last decade, tumaas ang porsiyento ng "development admits" -- Ito yung bagong trend na naispatan sa college admissions sa Tate. Kahit di ka gaano matalino, pero mayaman at puwedeng mag-donate ang parents mo ng isang building sa university, aba they can bend the standards for you. Anong klaseng giftedness kaya ang tawag dun? And I'm wondering kung mayroon or magkakaroon na ng ganun sa peyups. Matatawag bang commercialization ang ganun? We're not going to sell idle lands or build malls inside the university, pero kukuha tayo ng mga estudyante na may lower UPG and ask their parents for donations na lang.

May mga nagpo-protesta din naman sa practice na iyon, dahil kung titingnan daw, ang yaman ay controlled by mostly white people. So lalo pang lumiliit ang chance ng mga minority students na hindi naman gaanong mayaman na makapasok sa Top Ten na schools. Gumagawa ng move ang Supreme Court nila to lessen the development admissions. Inaamin naman ng mga schools na mas mababa ang GPA ng mga estudyanteng special admits, pero quid pro quo nga kasi. Saka reputasyon din naman ng eskuwela kung bumaba ang GPA ng kanilang student body. Pero well, ang nagagawa nga naman ng salapi nina daddy at mommy.