I see Manila, I see Bangkok

I got this letter from a friend. Interesting ang points na nasabi niya. Para tuloy gusto ko nang maghanap ng online tabloid na mula sa Thailand para mag-browse ng classified ads nila.

Bangkok is nice, manila is bangkok's parody. siguro kung may common sense lang ang masa natin, at may dedikasyon sa trabaho ang mga politiko natin, para na tayong bangkok.

thai people look similar to us, although they look more like
tsinoys. tapos puro slim sila. yep, rarely will you encounter a thai
lady with a "plump" physique. this is part of the reason why i don't
want to leave thailand.

our hotel is situated in front of the pratunam market, parang tiangge.
although the market itself is generally cleaner. the sidestreets would
remind you of binondo, err, a wider binondo. the street food generally
tastes better than ours, siguro dahil mas maganda ang preparasyon. i
got addicted to the roasted squid.

okay yung zoo nila. may place dun na maraming kalapati, tapos may
shack sa tabi na nagbebenta ng loaf ng tinapay. bibili ka dun para ipakain
sa mga ibon. very relaxing. really. as i was feeding the crows, yes, i
enjoyed feeding the crows more than the pigeons, i imagined feeding
them bits of my enemies' flesh. syet, very calming.

ala masyadong vw beetle dun. i counted 6 at the most on the street.
pero hataw naman yung market! palasak ang vw t-shirts!!!! i probably
ended up with 2 weeks worth of vw shirts. pati bookstore nila, mas
maraming vw books. nag-uwi ako ng 2. limited budget kasi e.

oo nga pala, ginaya na nila yung igorot natin na nasa barrel. may
version din sila doon. akala ko naka-copyright sa atin yun?

2 malls ang napuntahan namin. yung isa, MBK, parang SM. may tiangge
part din siya, maraming tao, panay teen-agers. grabe, ang gaganda ng mga
tao doon. pati yung mga tindera sa tiangge, slim women na may mahahabang
buhok, tapos tsinita. yung pop culture nila, mas malapit sa pop
culture ng hongkong, o japan, kesa sa US. yung isa, World trade Center. ito
yung "high-end" mall nila. mas class yung mga tindahan, mas konti ang
tao. kaso ang bad trip lang, maaga silang magsarado- palengke man o
mall. mga 8PM pa lang (9PM phil time) nagsasaraduhan na yung mga stalls.

nope, we did not visit the red light districts. our tour guide warned
us about it. tipong pag alam nilang turista ka, kakwartahan ka nang
kakwartahan, at worst, mabubugbog ka pa. although the streets are
generally safe at night. puwede ka raw maglakad nang hatinggabi.

na mukhang believable, dahil mukhang contented naman yung mga tao sa
buhay nila. mula sa nagbebenta ng barbekyung pusit sa kanto, sa mga
tindera sa tiangge, at dun sa mga nasa mall na mga tao, mukhang contented
sila. wala yung "poverty-induced desperation to survive
aura"na makikta mo sa mga pinoy na nasa kalye.

oo nga pala. wala masyadong fastfood doon. 2 lang ang nakita kong mcdo,
isang kfc. yung foodcourt nila, panay mga chinese/japanese/indian/thai
food- which is good. i actually left bangkok 5 lbs. heavier (syet! i
gotta burn these flabs fast!!!).



teka, the infamous bangkok traffic jams are hyperboles. apparently,
whoever said that haven't been to manila yet. o kaya baka outdated na
yung term. may traffic sila, pag rush hour, pero moving naman.
sinusunod nila yung traffic rules, walang tailgating, walang singitan. at
yung mga pulis, laging meron, walang tiyan, at nagtatrapik. yung first
day nga namin, ulan nang ulan. bumaha sa kalsada, pero sa gitna ng
intersection, may pulis doon na naka-kapote na nagtatrapik. that alone puts
our local cops to shame.

isa pang nakakatawa- election time nu'n. ang posisyon ay "street
governor" yata. yung mga posters ng mga kandidato, hindi nakapaste sa mga
pader, kundi nakasabit. at hindi pa marami. siguro may mga 10meter
interval per poster. tapos yung poster nila, simple lang. may picture ng
candidate, seryoso ang mukha, at mga thai scripts sa paligid.walang
greasy, sleazy smiles, walang fancy logos. walang basurang nakakalat sa
kalye o nakapost sa mga pader. removable yung mga posters e. siguro yung
mga kandidato rin ang responsable sa pag-alis ng campaign materials nila.

mahal na mahal din nila yung king nila. lahat ng mga shops dun, laging
may litrato nung king nila na kamukha ni ramos. ang difference lang,
laging seryoso ang mukha nung hari nila, di parang si ramos na nakangisi
palagi. ewan ko ba kung bakit gusto nating nakangisi ang mga politiko
natin.

*haay* the experience was enough to interest me in learning their
language. sana left hand drive sila para puwede ko dalhin dun si kikai.

teka, bangkok is not complete without the pokpoks, right? halata naman
na pokpok sila, mga babae na kasama ng mga puti, pero obvious na di
sila kasal. the difference between the thai pokpoks and our local pokpoks
is that they have more poise. ang mga pokpok natin, loud, balahura,
malalandi. yung mga pokpok nila, parang normal lang magdala ng sarili
nila. hindi cheap tingnan. and they are slim tsinita babes to boot.

bottomline: efficiency is the key to success. we have to kill our
politicians and their stupid supporters.