to be continued...

handa na ang cover letter ko at resume. iniimagine ko na rin kung ano ang feeling ng pumapasok ng ala-una ng hapon. naisip ko rin na babalik rin pala ako sa hinayupak na makati na sinumpa kong hindi ko na babalikan. nung linggo kasi habang nagbabasa ng dyaryo, nakita kong naghahanap ng editorial assistant sa inquirer at sa mega magazine. naisip kong applyan nga. pero kanina, nung eemail ko na ay mukhang nagdadalawang isip uli ako. sabi ng kasama ko dito sa opisina, habang bata pa, sige, apply lang ng apply. long time dream rin niya ang inquirer pero hanggang ngayon hindi siya makapasok. hindi ko alam kong bakit bigla akong nag dalawang isip. naisip ko lang. naku, pagpinadala ko na ngayon ang resume ko baka tawagan ako habang nasa thailand ako. ayoko namang ma-miss ang chance dahil nasa thailand ako. binabasa ko ngayon ang alchemist uli nakakahiya ako pero inspiring siya in a way kasi. sabi doon, sige lang. wag akong matakot na lumusong patungo sa aking mga pangarap dahil kung magsisigurado ako, wala akong mapapala. ngayon, natatakot uli akong iwan ang stability na binibigay ng aking trabaho. e kung magpakumbaba na lang nga ako at tanggapin ko na lang ang lahat hanggang matapos ko ang masterals ko? at saka yan na naman ang fear of the unknown. haaay!
naisip ko lang. kung gaano naman ako ka loyal sa aking mga relationship, ganoon naman ako ka-fickle pag dating sa trabaho.

sige, dennis, game akong mag-mang jimmy's bago siguro ako umalis patungong thailand. sinong matatandang tao ba ang kilala ko na bibiktimahin natin?

jol, naisip ko. mabuti na yan at talagang kinukulit mo ang job of your choice. para tumagal ka talaga dyan at maging lifetime employer mo na at 20 years from now, ikaw na ang CEO nito at mapagkakwartahan ka namin.